The Mills viert 20-jarig jubileum met uniek concert in de Movistar Arena: "We zijn er nog steeds zo enthousiast over alsof het het eerste jaar is."

Toen The Mills begin deze eeuw in Bogota begonnen te spelen, dachten de leden niet aan de toekomst. Ze wilden in het moment leven, in bars spelen, liedjes schrijven die echt betekenis gaven en deel uitmaken van een scene.

"Eerlijk gezegd had ik nooit gedacht dat het 20 jaar zou duren", bekent Bako (Álvaro Charry), de zanger van de band. Vandaag de dag is dat verhaal, dat begon als een jeugdig experiment in alternatieve rock, uitgegroeid tot een van de meest solide trajecten in de hedendaagse Colombiaanse muziek.

In een gesprek met EL TIEMPO blikken de muzikanten terug op wat het betekent om dit punt te bereiken. De aankondiging van hun meest ambitieuze concert tot nu toe – op 17 juni 2026 in de Movistar Arena in Bogota – is slechts het begin van een groter feest: dat van een band die het heeft volgehouden, die zichzelf niet heeft verraden en die met dezelfde energie als in het begin doorgaat.

"De staat van de band, wat we doen, waar we van genieten, het voelt alsof we in ons tweede of derde jaar zitten," zegt Bako. Het is geen gekunsteld gedoe. Er zit een oprechte toon van verwondering en dankbaarheid in zijn woorden. "We kunnen het heel goed met elkaar vinden. We genieten van de repetities, de shows, de soundchecks. We hebben veel geluk gehad met wat we hebben gekregen."

The Mills heeft de tand des tijds niet alleen overleefd, ze heeft ook hun sporen nagelaten. Hun discografie bevat anthems die duizenden jongeren door belangrijke momenten in hun leven hebben begeleid. Een daarvan is "Guadalupe", een nummer dat een afscheidsbrief, een toevluchtsoord en een gedeelde stem is geworden.

"Ze schrijven ons nog steeds elke dag om ons te bedanken voor dat lied. Ze vertellen me dat het hen door een moeilijke tijd heen helpt. Dat ze erdoorheen komen," zegt Bako.

Hij zegt ook met een glimlach: "Ik denk dat als ik morgen door de bliksem zou worden getroffen en zou sterven, ik me alleen al volledig voldaan zou voelen als ik 'Guadalupe' had verlaten."

Voor The Mills is dat de diepste betekenis van muziek maken: verbinden. Een lied dat uitdrukt wat een ander niet kan, een balsem in een moeilijke situatie.

Een van de zinnen die Bako als een mantra herhaalt, is: "De enige die verliest in deze business, is degene die stopt." En ze zijn zeker niet gestopt. Ze blijven liedjes schrijven, gedreven door de innerlijke behoefte om iets te zeggen, maar ook door de eisen van de digitale omgeving.

"Je moet dat monster, het algoritme, voeden", erkent hij, maar hij verduidelijkt meteen dat het niet alleen gaat om het volgen van een extern mechanisme. " Je moet dingen uit jezelf halen, anders rotten ze van binnen. En dat kun je alleen bereiken door liedjes te maken."

In die zin blijft componeren een vitale, therapeutische en diepmenselijke handeling. De band komt samen om te componeren, niet uit plichtsbesef, maar uit verlangen. " We zijn nog steeds enthousiast over alles," zegt Bako. " We verrassen onszelf nog steeds: 'Hoe komt het dat we naar zo'n plek gaan?' En we beleven het met pure vreugde."

Hoewel rock de kern van hun werk vormt, zijn The Mills niet bang om te experimenteren. Wat ze wel afwijzen, is het idee om muziek te maken om een trend te volgen of een zielloos algoritme te plezieren . "Als je mensen probeert te plezieren, kom je altijd te laat", zegt DC, een van de oprichters. "Het gaat niet om het najagen van trends. We maken muziek die we willen spelen en waar we van willen genieten."

Deze authenticiteit heeft hen in staat gesteld relevant te blijven zonder hun essentie te verliezen. "We doen dit niet om beroemd te worden of miljonair te worden, maar om plezier te hebben," voegt Dizee (Diego Cáceres) eraan toe.

Voor hen is muzikale eerlijkheid krachtiger dan welke commerciële strategie dan ook. "Als je reggaeton niet leuk vindt, zal het maken van reggaeton vreselijk klinken. En als je rock niet leuk vindt, hoef je het niet te doen."

In een tijdperk waarin de industrie extreme aanpassingsvermogen lijkt te eisen, reageren The Mills met een overtuiging: zichzelf blijven. " Er bestaat niet zoiets als muziek om beroemd te zijn; er is eerlijke muziek. En daar voelen mensen zich veel meer mee verbonden," concludeert Dizee.

Relaties in bands, net als die binnen families of koppels, slijten. Samenwonen, toeren en druk maken vaak zelfs succesvolle projecten kapot. Wat heeft The Mills bij elkaar gehouden? Voor Bako ligt de sleutel in genegenheid, respect en gedeelde energie. "We kunnen het nog steeds goed met elkaar vinden, we lachen nog steeds, we zijn nog steeds enthousiast over wat we doen. Dat is niet normaal na zoveel jaar."

Dat gedeelde enthousiasme is niet alleen een gevolg van de muziek, maar ook van de oorsprong ervan. Samen repeteren blijft een plezier. Ze voelen het nog steeds als een voorrecht om het podium te betreden. "Ik ben heel blij dat we er al zo lang zijn en dat we nog steeds zo enthousiast zijn. Dat waardeer ik het meest."

De band heeft door Colombia en delen van Latijns-Amerika getourd en gespeeld op festivals, in bars en theaters. Maar ze hebben nog nooit in de Movistar Arena opgetreden. De volgende tour, op 17 juni 2026, is de eerste keer .

En het wordt niet zomaar een show: het wordt een concert ter ere van hun 20-jarig jubileum. The Mills noemen het een unieke ervaring, "een show die nooit meer herhaald zal worden", met nieuwe versies van hun meest geliefde nummers, speciale gasten en een decor dat is ontworpen om hun publiek te bedanken voor twintig jaar trouwe dienst.

"Het is onze manier om weer in contact te komen met iedereen die met ons mee is geweest op deze reis. Het wordt heel spannend", zegt Bako. Tickets gaan binnenkort in de voorverkoop en hun fans – die met hen zijn opgegroeid – bereiden zich nu al voor op een onvergetelijke avond.

ANGELA MARÍA PÁEZ RODRÍGUEZ - SCHOOL VOOR MULTIMEDIAJOURNALISTIEK EL TIEMPO.